ओंजल भरल्या पान्यासारख्या,
नकळत ओंजल रिकामी होते,
आणि उरतो फक्त ओलावा !!! प्रत्येक आठवनीचा........
तो इवलासा दिवा आणि घंतिचा नाद ,
कारन ते देतात मला,
तुज्या प्रेमाचा भास.
नुसतीच उतर द्यावी लगतात
वेड्यासारखा वाग्ल्यावर
पण वेड्यासारखा वागायला होत
तुज्या आठवणी आल्यावर
सायंकाल जाली की,
पक्ष्याना वेध लागतात घराचे,
पण माज्या वेड्या मनाला,
वेध लगतात तुज्या आठवणींचे.
वारा वाहताना,
तुज्या हाताचा स्पर्श होतो.
'तू नाही' लक्ष्यात आल्यावर,
डोळ्यातल्या मोत्याना मोक्ष मिळतो.
शरीराला गरज आहे श्वासाची,
हृदयाला स्पंदनाची,
माज्या मनाला,जगण्याला गरज आहे,
तुजी,तुज्या प्रेमाची आणि तुज्या आठवानीची .
तू कसा असशील? कुठे असशील?,
हे प्रश्न नेहेमीच वेड लावतात मला ,
डोळे आतुर जालेत तुला पहायला,
आणि मन तुज्यात समुन जायला.
No comments:
Post a Comment